Živjeti na visokoj nadmorskoj visini ili putovati može čovjeku povisiti krvni tlak, ovisno o brzini uspona i količini vremena provedenog na velikoj nadmorskoj visini. Međunarodno društvo za planinsku medicinu opisuje visoku nadmorsku visinu od 5000 do 11 500 metara. Na većim nadmorskim visinama tijelo teže radi na preradi kisika. Ovaj stres može uzrokovati visoki krvni tlak. Ali što više vremena osoba provede na većoj nadmorskoj visini, to se tijelo bolje prilagođava.
Akutna planinska bolest
Akutna planinska bolest je stanje koje može zahvatiti alpiniste ili bilo koga tko putuje na velikim visinama. Ako se osoba prebrzo uspinje, može se razviti nedostatak kisika ili hipoksija. Gubitak kisika uzrokuje suženje krvnih žila, povećanje krvnog tlaka i propuštanje tekućine u pluća. Stanje se može liječiti dodatnim udisanjem kisika i lijekovima za snižavanje krvnog tlaka. Bez liječenja i silaska, stanje može postati opasno po život.
Hipertenzija
Produljena izloženost velikim visinama može imati pozitivan učinak na hipertenziju ili visoki krvni tlak. U svojoj knjizi "Medicina za planinarstvo: i druge aktivnosti u divljini", dr. James Wilkerson piše da produljena izloženost velikim visinama može spriječiti napredovanje hipertenzije kod nekih hipertenzivnih pojedinaca. Doktor Wilkerson također primjećuje da mnogi pojedinci koji nisu hipertenzivni osjećaju suprotan učinak, odnosno porast krvnog tlaka kada su izloženi velikim nadmorskim visinama.
Varijabilni odgovor
U broju za "Journal of Travel Medicine" za studeni 2009, dr. Timothy O'Brien i njegovi kolege izvijestili su o studiji koja je otkrila da je skupina crnih planinara doživjela pad broja sistolnog krvnog tlaka dok su se penjali na veliku visinu. Sistolički tlak je količina sile koja se postavlja na stjenke arterija tijela kad se srce stegne. Označava ga najvišim brojem u očitanju krvnog tlaka. Međutim, sistolni pritisak bijelih penjača povećavao se kako su se uspinjali. Uzrok rasnih razlika nije poznat i ne može se primijeniti na sve pojedince. Autori su nagađali da su primijećene razlike uočene u ovoj maloj studiji možda zbog razlika u genetici, hipoksičnom stresu, prehrani i tjelovježbi.
